De stront woei van de dijken. Windkracht 8 uit het Noordwesten stond er. Het was de zondagochtend van de Klipperrace. Niet zo maar een Klipperrace; dit was de laatste race die wij zouden varen met onze klipper ‘Antonius’. Een klein en fijn schip dat diezelfde avond overgedragen zou worden aan de nieuwe eigenaar, Carool.
Gaan we varen of niet? De bemanning keek wat angstig. “Tuurlijk gaan we varen” zei Sacha. “Moet kunnen” zei Klaus, onze Duitse matroos met handen als kolenschoppen. Dus daar gingen we, als een duikboot door de golven. Alleen Klaus en Tom durfden zich op het voordek te wagen. De top van de houten mast boog zich indrukwekkend ver naar lij.
Slechts 13 van de 54 schepen haalden de finish die dag, waaronder wij. Ze had zich goed gehouden, de Antonius. Een waardig afscheid. Vlak na de finish voer ze weer uit, dit keer met haar nieuwe eigenaar. En scheepten wij in op De Hoge Wier, ons nieuwe schip. Een memorabele dag, die al even memorabele plaatjes heeft opgeleverd, geschoten door de heer Sersansie. Waarvoor dank.
